Kombucha - co to?
Kombucha, nazywana inaczej grzybem herbacianym, to musujący napój. Powstaje on z herbaty i cukru. Podczas fermentacji, dzięki wspomnianemu grzybowi herbacianemu, czyli bakterii i drożdży, dochodzi do wytrącenia się pewnych składników. W ten sposób uzyskujemy galaretowaty, biały lub pomarańczowy „kożuch”. Tworzą go gatunki bakterii z rodzaju Acetobacter i Gluconobacter (szczepy, które syntetyzują głównie kwasy organiczne) oraz drożdże z rodzajów Saccharomyces, Saccharomycodes, Schizosaccharomyces, Zygosaccharomyces, Dekkera, Candida, Torulospora, Koleckera, Pichia.
Kombucha - jak zrobić?
Oczywiście jest wiele przepisów na to, jak samodzielnie wykonać kombuchę. Możemy eksperymentować, zmieniać proporcje składników, aż uzyskamy satysfakcjonujący nas smak. W bardzo podstawowej wersji potrzebujemy czarnej herbaty (dokładniej jednej torebki lub dwóch-trzech łyżeczek na litr wrzątku) oraz białego cukru (około 1/3 szklanki).
Herbatę zaparzamy i studzimy. Musi być zimna. W gorącym napoju zginą mikroorganizmy, ale grzyb herbaciany powstanie tylko w zimnej herbacie. Do posłodzonego naparu dodajemy odrobinę grzyba i 200 ml napoju z poprzedniej fermentacji. Jeśli to nasz pierwszy raz i nie posiadamy produktów z poprzedniej fermentacji, powinniśmy zakupić grzyb herbaciany.
Koniecznie przygotowujemy kombuchę w szklanym naczyniu. Najlepiej wysokim dzbanku, z którego łatwiej będzie nam potem nalewać napój. Naczynie przykrywamy i odstawiamy w ciemne miejsce. Ważne, aby przechowywać kombuchę w temperaturze pokojowej. Proces fermentacji trwa około ośmiu dniu. Po tym czasie uzyskamy klasyczny napój kombucha. Możemy pić napar już po trzech-pięciu dniach, jednak najlepszy jest po tygodniu. Nie można dopuścić do fermentacji dłuższej niż osiem dni. W takim wypadku powstanie nie kombucha, a ocet spożywczy.
Kiedy kombucha jest produkowana na dużą skalę, poddaje się ją procesom pasteryzacji. Jeśli sami robimy kombuchę, na własny, domowy użytek, nie jest to konieczne.
Kombucha – właściwości
Kombucha jest uważana za lekarstwo na wszelkie dolegliwości. Sceptycznie nastawieni do medycyny ludowej jednak przyjmują jej właściwości z przymrużeniem oka. Nie ma żadnych naukowych dowodów potwierdzających jej skuteczność.
Jednak warto pochylić się nad samym składem grzyba herbacianego. Kombucha ma więc silne właściwości odtruwające. Zawiera powiem dużo kwasu glukuronowego i jego pochodnych. A kwas ten łączy się z wieloma toksynami i metabolitami leków. Toksyny w ten sposób złapane są unieszkodliwione i wydalone z organizmu.
Ponadto niektórzy przekonują o korzystnym wpływie kombuchy na florę jelitową, układ odpornościowy. Ponoć dzięki nie dochodzi do płynniejszego spalania, nie zalegają złogi w żołądku, nie dochodzi do alergii pokarmowych, a nawet depresji.
Warto także wspomnieć o wysokiej zawartości polifenoli, witaminy C i niektórych minerałów. Dzięki temu kombucha ma przeciwutleniające (antyoksydacyjne) działanie.
Kombucha – dawkowanie
Kombuchę, czyli orzeźwiający, słodko-kwaśny napój o lekko musujących właściwościach, można pić od trzeciego dnia fermentacji. Ten przysmak zawiera nieco ponad 0,5 proc. alkoholu. Dlatego powinniśmy spożywać go z umiarem.
Dorosłym, którzy dopiero zaczynają pić kombuchę, zaleca się maksymalnie jedną-dwie łyżki dziennie. Z czasem zwiększamy dawkę. Powinniśmy dojść do momentu, gdy wypijamy około 150 ml kombuchy trzy razy dziennie. Warto pić ją przed śniadaniem, obiadem i kolacją.
Z kolei dzieci powinny zaczynać od pół łyżeczki kombuchy dziennie. Jeśli wszystko jest w porządku, dzieci w wieku sześć-osiem lat, mogą pić 50 ml trzy razy dziennie. Starsze pociechy – w wieku ośmiu-dziesięciu lat – 75 ml trzy razy dziennie. A dzieci w wieku 10-14 lat, 100 ml trzy razy dziennie. W ich wypadku dawka początkowo powinna liczyć jedną łyżkę.
