Zaburzenia odżywiania traktowane są jako zaburzenia psychiczne. Problemy z jedzeniem to tylko wierzchołek góry lodowej i często uznaje się je za sposób radzenia sobie z kryjącymi się głębiej stanami psychicznymi, takimi jak lęk czy depresja.
Osoby borykające się z Binge Eating Disorder jedzą w samotności. W trakcie epizodu mogą zjeść bardzo dużą ilość jedzenia w krótkim czasie, często bez uczucia fizycznego głodu. Okresom objadania się towarzyszy cierpienie i stres emocjonalny.
Jak wygląda epizod objadania się?
Podczas niekontrolowanego napadu nie liczy się jakość pożywienia, a jedynie ilość. Osoby borykające się z tym problemem jedzą dosłownie wszystko, co mają pod ręką. Nie widzą problemu w tym, żeby czekoladowe ciasto zagryźć ogórkiem kiszonym i całość popić mlekiem prosto z kartonu. Epizod kończy się w momencie, kiedy naprawdę nic więcej już się nie zmieści. Często w trakcie jednego napadu zostaje przekroczone zapotrzebowanie kaloryczne na cały dzień.
Osoby z tego typu zaburzeniem podczas epizodu odczuwają chwilową ulgę, która szybko przeradza się w poczucie winy i wstydu z powodu ogromnej ilości pochłoniętego pożywienia. Zwykle pojawia się także obrzydzenie do siebie.
Jakie są przyczyny kompulsywnego jedzenia?
Epizod objadania się może być wywołany stresem, urazem emocjonalnym, długotrwałą restrykcyjną dietą, negatywnymi odczuciami związanymi z masą ciała lub jego kształtem, a także dostępnością pożywienia lub nudą. Osoby borykające się z kompulsywnym objadaniem często są skrajnie niezadowolone z siebie. Zaburzenie znacznie częściej występuje u kobiet.
Przyczyny BED nie są w pełni znane. Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania, jego rozwój może mieć podłoże genetyczne, środowiskowe, społeczne i psychologiczne.
Jakie są możliwości leczenia?
Plan leczenia kompulsywnego objadania się zależy od przyczyn i ciężkości zaburzenia, a także od indywidualnych celów. Opcje przeciwdziałania obejmują terapię poznawczo-behawioralną, psychoterapię interpersonalną, dialektyczną terapię behawioralną oraz farmakologię. Leczenie można przeprowadzić indywidualnie lub w grupie.
W niektórych przypadkach tylko jeden rodzaj terapii może być wystarczający, podczas gdy inni mogą próbować różnych kombinacji, by odpowiednio dopasować leczenie. Porady na temat wyboru sposobu leczenia może udzielić psycholog.
