Lekkoatletyka kojarzy nam się przede wszystkim z olimpiadą i szkołą podstawową. To skrajnie różne skojarzenia. Lekkoatletyka jest nazywana najstarszą dyscypliną sportową. To od niej rozpoczęła się organizacja cyklicznych olimpiad. Dlaczego kojarzy nam się ze wczesnym etapem edukacji? Zazwyczaj lekkoatletykę uprawiamy właśnie podczas wychowania fizycznego w szkołach. Biegamy na różnych dystansach, skaczemy przez przeszkody czy w dal, rzucamy dyskiem, piłką lekarską, piłeczką palantową. To wszystko to konkurencje lub warianty konkurencji sportów lekkoatletyki.
Podstawowe konkurencje lekkoatletyczne: biegi, skoki, rzuty i chód mają swój początek w zachowaniach pradawnych ludzi. Były one w naturalny sposób uprawiane i trenowane przez człowieka, który musiał biegać, skakać przez przeszkody terenowe oraz rzucać oszczepem czy kamieniem. Z biegiem lat, dla rozrywki, człowiek zaczął stosować różne formy rywalizacji i wtedy obok sportów walki pojawiły się konkurencje lekkoatletyczne.
Pierwsze igrzyska olimpijskie odbywały się w Olimpii w Grecji i były rozgrywane co cztery lata, stąd w starożytnej Grecji termin olimpiada oznaczał czteroletni okres między olimpiadami. Kiedy myślimy o historii lekkoatletyki, warto przytoczyć pewne wydarzenie historyczne. Igrzyska olimpijskie wprowadzono bowiem jako formę upamiętnienia wyczynu Filippidesa, który po zwycięskiej bitwie Greków nad Persami, pobiegł do Aten podzielić się tą informacją. Bitwa odbyła się pod Maratonem, więc bieg maratoński właśnie tej miejscowości zawdzięcza swoją nazwę. Bieg był jedną z pierwszych dyscyplin lekkoatletyki.
Warto wiedzieć, że pierwsze udokumentowane igrzyska odbyły się w roku 776 p.n.e. Na czas szczególny czas zaprzestawano wojen aż na dwa miesiące. Przez pięć dni trwały igrzyska, reszta czasu była przeznaczona na wyruszenie i powrót z igrzysk. Tyczyło się to zarówno kibiców, jak i sportowców.
Przed rozpoczęciem igrzysk, konieczne było złożenie przysięgi przed posągiem Zeusa. Następnie dochodziło do pięciu dni intensywnych igrzysk. W Starożytnej Grecji uprawiano przede wszystkim bieg, skok w dal, rzut oszczepem, rzut dyskiem oraz zapasy.
Starożytni dużą wagę przywiązywali do sprawności fizycznej i wyglądu ciała. Zawodnicy byli traktowani wyjątkowo, niemal otaczano ich kultem. W starożytności zakładano, że ruch na świeżym powietrzu sprzyja kondycji, lepszej wydolności organizmu i pozwala zachować na dłużej ciało w dobrej formie.
Lekkoatletyka – wyniki i konkurencje
Jeśli chodzi o wyniki lekkoatletyki, to trudno to w jakikolwiek sposób uogólnić. Wyniki są różne dla każdej konkurencji lekkoatletycznej. A tych możemy wyróżnić naprawdę sporo. Zacznijmy od biegu. Bieg dzielimy na sprinterski na dystansie 60 m, 100 m, 200 m i 400 m; bieg średni na 600 m, 800 m, 1000 m, 1500 m, 1 mila, 2000 m; bieg długi na 3000 m, 3000 m z przeszkodami, 5000 m, 10000 m; bieg przez płotki na 60 m, 100 m , 110 m, 400 m, bieg uliczny – czyli maraton, półmaraton i ultramaraton; bieg sztafetowy – 4x100 m oraz 4x400 m.
Kolejną dyscypliną lekkoatletki jest chód: 10 km, 20 km i 50 km. Są też rzuty – pchniecie kulą, rzut oszczepem, rzut młotem, rzut dyskiem. A także skoki – wzwyż, w dal, trójskok, skok o tyczce. Warto także wyróżnić wieloboje, a wśród nich czwórbój lekkoatletyczny, pięciobój lekkoatletyczny, siedmiobój lekkoatletyczny, dziesięciobój lekkoatletyczny.
Niewiele osób o tym myśli, ale treningi lekkoatletyki warto rozpocząć bardzo wcześnie. Już małe dzieci mogą ćwiczyć bieg, rzuty czy soki. A to może zaprocentować w przyszłości na olimpiadach. Trening lekkoatletyczny opiera się na dotychczasowych zdolnościach motorycznych dziecka i pozwala udoskonalić konkretne ruchy.