Niepozorne glony skupiają w sobie całą listę potrzebnych nam i łatwo przyswajalnych składników. Nie ma lepszego źródła żelaza, mają więcej wapnia niż mleko i więcej białka niż wołowina. Szczególnie cenne są zawarte w nich kwasy omega-3, których najbardziej popularnym źródłem są ryby morskie - często jednak zanieczyszczone, bo w swoim tłuszczu kumulują metale ciężkie.

Kolor alg - zielony, brunatny, czerwony - zależy od tego, ile dociera do nich przebijającego się przez powierzchnię wody światła słonecznego, i od głębokości, na której rosną. Rodzaj i ilość składników odżywczych, które w nich znajdziemy, zależą od temperatury wody i miejsca, z którego są wyławiane.

Najbardziej znane algi to chlorella i spirulina, które możemy dostać w postaci suplementów - proszku lub tabletek. Najlepiej jednak jeść algi w naturalnej postaci - w takiej możemy dostać wakame, nori, kombu.

Warto zacząć od najmniejszej dawki i stopniowo ją zwiększać według potrzeb. Wiele osób narzeka na ból głowy, ból wątroby i wypryski skórne w początkowym etapie stosowania alg, ale te objawy mijają dość szybko i są wynikiem oczyszczania organizmu.

Jak jeść algi? Ususzone listki wakame lub kombu zalewa się ciepłą wodą, po paru minutach można je dodać do zup, sałatek, past czy koktajli. Zalecana dawka to łyżeczka do trzech dziennie (5-15 g, także w przypadku sproszkowanych: chlorelli czy spiruliny). Jeśli mamy algi w tabletkach, to łykamy nawet 10-12 tabletek dziennie.

Algi trzeba popić dużą ilością wody ze względu na ich właściwości hydrofilowe.

Zobacz: Szpinak. Bogactwo antyoksydantów i witamin

Najważniejsze kwasy, które wchodzą w skład grupy omega-3, to: EPA omega-3 (kwas eikozapentaenowy) i DHA omega-3 (kwas dokozaheksaenowy). Tylko algi mają oba te kwasy w formie gotowej do przyswojenia. Znajdziemy je także w siemieniu lnianym i w orzechach włoskich, ale z tych produktów nie przyswajamy kwasów aż tak dobrze jak z alg. Zalecana dzienna dawka alg, czyli 5-15 g, dostarcza 250 ml kwasów, czyli tyle, ile pół kilograma śledzi.

Glony zawierają sporo pełnowartościowego białka z kompletem aminokwasów egzogennych. Mają go aż 65 proc., są najbogatszym jego źródłem wśród roślin. Surowe mięso to tylko 27 proc. białka, a soja - 34 proc. To dobra informacja dla wegetarian.

Dzięki zawartości żelaza algi mogą pomóc w walce z anemią.

Błonnik zawarty w wodorostach tworzy śluzową osłonkę na ściankach jelit, ograniczając wchłanianie tłuszczów i nadmiaru cukrów, pomaga normalizować poziom glukozy we krwi i obniżyć poziom cholesterolu. A spirulina i chlorella pobudzają przemianę materii, ułatwiając odchudzanie.

Algi mają także bardzo dużo jodu - 100-500 razy więcej niż skorupiaki, 600-3000 razy więcej niż ryby. Trzeba je więc rozsądnie spożywać przy chorobach tarczycy spowodowanych nadmiarem jodu lub zaburzeniem jego przekształcania.

Skoncentrowana ilość substancji antyoksydacyjnych sprawia, że algi bardzo skutecznie chronią przed szkodliwym działaniem wolnych rodników, opóźniając procesy starzenia. Pobudzają do pracy fibroblasty (komórki skóry właściwej), które są odpowiedzialne za odbudowę włókien kolagenowych i elastyny, oraz zapewniają dobre napięcie i sprężystość skóry.

Zobacz: Antyoksydanty w codziennej diecie. Zacznij czerpać to, co najlepsze z natury

Kombu - bogate w minerały, aminokwasy oraz błonnik. Korzystnie wpływają na nerki, działają moczopędnie, przeciwzakrzepowo, regulują gospodarkę hormonalną. Kombu po dokładnym umyciu nadaje się do spożycia na surowo. Wywar z gotowanych kombu jest podstawą wielu tradycyjnych japońskich potraw.

W Polsce dostępne są w formie suszonej. Kombu stanowią bardzo dobry dodatek do roślin strączkowych, gdyż ich składniki zwiększają przyswajalność białka.

Wakame - szeroko wykorzystywane w kuchni japońskiej. Dostępne w formie pokrojonych i suszonych liści, używane jako dodatek do zup oraz sałatek. Działają moczopędnie, stosowane są przy kaszlu z wydzieliną. Mają najwyższą zawartość wapnia ze wszystkich opisywanych wodorostów, są bogate w niacynę i tiaminę.

Agar-agar - substancja żelująca pochodzenia roślinnego otrzymywana z czerwonych glonów Sphaerococcus euchema lub z rodzaju Gelidium. Nie ma smaku ani zapachu. Po obróbce nabiera koloru białego.

Agar nie dostarcza kalorii, przyczynia się do regulacji pracy wątroby, przyśpiesza trawienie, ale stosowana w nadmiarze może wywoływać efekt przeczyszczający. Agar jest źródłem wapnia i łatwo przyswajalnego żelaza.

Rozpuszcza się w temp. 85 st. C, a żeluje już poniżej 40 st. C. Stosuje się ją w takich samych proporcjach jak żelatynę. Można ją kupić w postaci proszku, granulek, wstążek lub płatków.

Galaretki agarowe nie rozpuszczają się w wysokiej temperaturze, są więc trwalsze od żelatynowych.

Zobacz: Dieta na cellulit - co jeść, żeby się pozbyć pomarańczowej skórki?