Jeśli chodzi o ADHD, przyczyn upatruje się w genetyce, rzadziej są to uszkodzenia centralnego układu nerwowego, np. na skutek urazów, infekcji czy niedotlenienia. Nie jest to więc choroba, którą można wyleczyć, choć można łagodzić objawy poprzez terapię psychologiczną i leki. Niektórzy twierdzą, że ADHD nie istnieje. Do wymyślenia tej „choroby” przyznał się psychiatra, który pierwszy zdefiniował to pojęcie.
Czy można stwierdzić ADHD u dzieci 3-letnich? Na to jest za wcześnie. Zaburzenie mogą potwierdzić badania psychologa i psychiatry u dziecka co najmniej 5-letniego. Jakie typowe dla ADHD symptomy pojawiają się w wieku szkolnym? To m.in. trudności w utrzymaniu koncentracji i skupienia się na jednej czynności, nieopanowana potrzeba ruchu, gadatliwość, chęć dominowania, popisywanie się przed kolegami.
ADHD zaczyna się we wczesnym dzieciństwie. Dorośli są w stanie opanować nieprawidłowe zachowania. Jednakże ADHD u dorosłych da się zauważyć. Są to: niepanowanie nad emocjami, niecierpliwość, trudności ze współpracą, rozpraszanie się, nieprzewidywanie konsekwencji swych działań itp.
Zobacz jeszcze: Antydepresanty - co trzeba o nich wiedzieć?