Tężnie solankowe – zastosowanie
Tężnie solankowe nie powstały dziś. Mają naprawdę długą, ciekawą historię. Według licznych źródeł uznaje się, że pierwsza taka konstrukcja powstała prawdopodobnie już w XIV wieku! Dokładniej została wymyślona w Lombardii, czyli w północnych Włoszech. Bardzo szybko stała się popularna i rozpowszechniła się w całej Europie. Szczególnym uznaniem cieszyła się w Niemczech i Austrii. I tak pozostaje do dziś.
Polacy także dość szybko odkryli walory tężni solankowej. Już w latach 1710-1780 powstał ośrodek tężni solankowej w Kołobrzegu. Wybudowano tam wtedy pięć tężni, a każda z nich liczyła prawie 300 metrów długości! A to nie lada wyczyn. Tężnia solankowa bowiem to drewniana konstrukcja wykonana z drzew iglastych i gałęzi. Po tej budowli spływa pompowana specjalistyczną pompą ku górze solanka. Solanka to nic innego jako woda mineralna wzbogacona w dużą liczbę jonów sodowych, soli magnezowych, związki jodu i bromu. Tężnia jest wyposażona w specjalne gałęzie, które sprawiają, że solanka uderza w nie i odparowuje. Dookoła tężni tworzy się mikroklimat. Powietrze w naturalny sposób jest przesycone cennymi dla naszych organizmów mikroelementami: wspomnianym jodem, bromem, magnezem, sodem, żelazem i potasem. Wszystko to wdychamy przez błony śluzowe i cała skórę.
Efekty tężni solankowej są zbliżone do rezultatów, które daje nam spacer brzegiem morza. Warto wspomnieć, że solanka zawiera jednak znaczniej mniej zanieczyszczeń niż woda morska. Niestety proces wytwarzania solanki jest uzależniony od pogody. Najwięcej jej powstaje w słoneczne i wietrzne dni. Jak łatwo się domyślić, najmniej podczas deszczowej pogody.
Na samym początku tężnie nie miały zastosowania leczniczego. Wykorzystywano je przede wszystkim do produkcji soli kuchennej i zwiększenia gęstości solanki. Z czasem jednak przeprowadzono badania i liczne obserwacje, które dowiodły o leczniczych walorach tężni solankowych. Odkryto wyjątkowy i niepowtarzalny mikroklimat i przystąpiono do budowy tężni solankowych w całej Europie. Największą i najpopularniejszą wybudowano w XIX w Ciechocinku. Od tego czasu miasto zasłynęło jako uzdrowisko i zjeżdżają tam chorzy z całej Europy.
Tężnia solankowa – efekty i zalety
Tężnie solankowe są dedykowane osobom, które cierpią na różnego rodzaju niedobory mikroelementów. Sprawdzą się rewelacje dla chorych o obniżonej odporności. Inhalacje docenią także ci, którzy borykają się z nawracającymi, przewlekłymi chorobami dróg oddechowych. Warto wymienić choćby nieżyt nosa, zapalenie krtani, stan zapalny zatok czy ciągłe problemy z tchawicą. Solanka, którą produkują tężnie rewelacyjnie wpłynie także na odetkanie zatok przynosowych i pomoże w usuwaniu wydzieliny towarzyszącej zapaleniu oskrzeli, chorobom płuc czy astmie oskrzelowej.
Mikroklimat, który towarzyszy pracy tężni solankowej dobrze wpłynie także na samopoczucie alergików, astmatyków. Niektórzy chorzy na nadciśnienie tętnicze także mogą poczuć się lepiej. Jeśli jesteśmy przewlekle zmęczeni, niewyspani, zestresowani, to tężnie solankowe także są dla nas.
Ostatnie lata przyniosły także większą świadomość chorób związanych z ciągłym przebywaniem w smogu. Tężnie solankowe także pomogą pozbyć się nam problemów zdrowotnych związanych z zanieczyszczeniem powietrza.
Najlepsze efekty tężni solankowej osiągniemy spacerując i odpoczywając w odległości około 30 m od tężni. Powinniśmy poddawać się około półgodzinnym inhalacjom. Po takiej solankowej „kąpieli” warto wybrać się na spacer lub pójść pobiegać.
Tężnia solankowa – przeciwskazania
Oczywiście także korzystanie z tężni solankowych ma pewne przeciwskazania. Na szczęście lista jest dość krótka. Występujący wokół tężni solankowej mikroklimat zazwyczaj wykazuje korzystny wpływ na organizm. Powinni go jednak unikać wszyscy po przebytym zawale serca oraz ci, którzy borykają się z nadczynnością tarczycy, chorobą nowotworową, uczuleniem lub nadwrażliwością na składniki solanki, zwłaszcza brom lub jod, niewydolnością naczyń wieńcowych. Przebywanie na terenie tężni nie jest także wskazane dla osób z podwyższoną temper
