Nie wyobrażała sobie życia bez ciasteczek, makaronów i czekolady. Mimo to udało jej się schudnąć 10 kilogramów. Jak tego dokonała?

W liceum Briana otaczała się ludźmi podobnymi do siebie, o podobnych gabarytach. Na co dzień miała powodzenie, więc nie czuła potrzeby, by się odchudzać.

Trenowałam co najmniej dwa, do trzech razy w tygodniu, ale moja dieta tego nie odzwierciedlała. Nie jestem dziewczyną, która uwielbia sałatki lub warzywa, czy owoce. Uwielbiam moje węglowodany, mój makaron, babeczki, ciastka, czekoladę i słodycze. 

Kiedy Briana zaczęła dojrzewać zaczęła nieco bardziej przywiązywać wagę do swojej sylwetki. Jak każda nastolatka, dziewczyna zaczęła przejmować się swoim wyglądem. Chciała być modna i podobać się innym. Czuła się skrępowana w kostiumie kąpielowym, a każde zakupy nowych ubrań były dla niej koszmarem, który zazwyczaj kończył się pustym koszykiem i oczami pełnymi łez. 

Wszystko zmieniło się, kiedy pewnego dnia Briana postanowiła wybrać się ze znajomymi na basen. Założyła swój jednoczęściowy kostium, spojrzała w lustro i... kompletnie się załamała.

Zaczęłam płakać i wpadłam w panikę, ponieważ w końcu spojrzałem w lustro i poczułem obrzydzenie.

Nie była zadowolona z tego, jak wygląda i uświadomiła sobie, że nigdy nie będzie naprawdę szczęśliwa. Tego samego dnia postanowiła wszystko zmienić. 

Zapisała się na zajęcia i zaczęła liczyć kalorie. W ten sposób 3 miesiące później straciła ok 10 kilogramów, co było dla niej wyzwaniem. Jak sama mówi nigdy jej waga nie wahała się w większym przedziale niż 2 kilogramy. 

Dzięki podjętej zmianie zrozumiała w czym tkwił problem. 

Jadłam za dużo. W trakcie metamorfozy zjadałam dokładnie te same rzeczy, które jadłam wcześniej, nie ćwiczyłam więcej niż zwykle, ale pomogło mi liczenie porcji i kalorii.

Jej problem z jedzeniem nie polegał na tym, że zajadała emocje lub że jadła, kiedy się nudziła. Uwielbia jeść i jadła po prostu za dużo, nakładając za duże porcje.

Teraz mogę jeść, to co tylko zechcę, ale jem z rozsądkiem.