Przez 2 tygodnie byłam na diecie ketogenicznej. Czy coś się zmieniło?

Dieta ketogeniczna opiera się na zastąpieniu węglowodanów tłuszczami. Wiąże się to poniekąd z wyrzeczeniami i dość rygorystycznym menu. Jednak wiele znanych w świecie fitnessu osób stosuje ją u siebie i potwierdza jej skuteczność. Jej głównym założeniem jest ograniczenie węglowodanów do maksymalnie 50- 60 g dziennie. Oznacza to, że z braku odpowiednich ilości tego makroskładnika organizm przestawia się na czerpanie energii z tłuszczy oraz ciał ketonowych wytwarzanych w wątrobie. takich które zakładają spożycie węglowodanów nie przekraczające 60 g dziennie. W przypadku diety ketogenicznej poziom węglowodanów w diecie nie przekracza 50 g dziennie, co w praktyce oznacza, w myśl zasady, że równowaga w naturze musi być zachowana, przestawienie się organizmu na czerpanie energii z tłuszczy oraz ciał ketonowych wytwarzanych w wątrobie.

Przechodząc na dietę ketogeniczną produkty zawierające węglowodany (owoce i warzywa o wysokim indeksie glikemiczny również) wymieniamy na większa ilość produktów tłuszczowych i białkowych. Jednak główną rolę pełni tutaj tłuszcz, zarówno zwierzęcy, jak i roślinny. Wolne kwasy tłuszczowe krążące we krwi zaczynają być spalane przez wątrobę, która produkuje ciała ketonowe, a te stanowią główne źródło energii dla naszego organizmu. 

Dieta z tak mocno ograniczonymi węglowodanami nie jest łatwa. Miałam mały wybór. Zazwyczaj na śniadanie jadłam jajka z boczkiem lub szynką smażone na oleju kokosowym. Na drugie i trzecie danie jadłam mięso, takie jak kurczak, czy wołowina. Do tego dodawałam dużo warzyw, takich jak szpinak, jarmuż, sałata, kalafior, brokuły, cukinia, bakłażan, ogórek, czy pomidor, które polewałam olejem lniany lub oliwą z oliwek albo sosem czosnkowym. W zasadzie warzywa dodawałam do każdego posiłki, dzięki nim długo czułam się najedzona. 

Choć na co dzień do tej pory nie jadłam niemalże w ogóle na biału, w tym przypadku pozwoliłam sobie na to, by znalazł się on w mojej diecie. Zazwyczaj był to twaróg dobrej jakości, jogurt naturalny lub serek wiejski.  

Jak się czułam na tej diecie? Muszę przyznać, że dwa tygodnie były dla mnie męczarnią. Czułam się okropnie... Najgorsze było pierwszych kilka dni. Miałam potworne bóle głowy, nie miałam humoru, czułam się zmęczona. W pracy nie mogłam się na niczym skupić, a na treningu kompletnie nie miałam energii i motywacji do ćwiczeń. Kolejny tydzień był zdecydowanie lepszy. Już mój organizm w miarę przyzwyczaił się do zmiany, energia wróciła, a największym plusem było to, że nie odczuwałam głodu. Zapewne było to spowodowane brakiem skoków insuliny i wysoką sytością białek oraz tłuszczy. Nie czułam potrzeby podjadania. A nawet więcej - nie miałam apetytu nawet na to, co przygotowałam do zjedzenia. 

Podsumowując nie mogę zaprzeczyć - dieta jest skuteczna. Mimo, że byłam na niej zaledwie 2 tygodnie czułam i widziałam zmianę w mojej sylwetce. Na wadze ubyło mi około 2 kg, ale najwiecej pokazywało mi lustro. Mięśnie na moim ciele zrobiły się bardziej widoczne i mocniej zarysowane. Jednak dieta bez węglowodanów nie jest dla mnie. Kocham węglowodany, bez nich nie mam humoru, a to według mnie było największym minusem w trakcie mojego eksperymentu.