5 urazów kolan, których możesz nabawić się podczas treningu. Poznaj wypowiedź eksperta

Najczęstszą przyczyną tego typu urazów jest rzepka, która nie porusza się po swoim torze ruchu. Nieprawidłowe ułożenie rzepki powoduje niszczenie chrząstki stawowej oraz tkanek otaczających staw.  Ból związany z urazem zlokalizowany jest w środkowej części kolana - w okolicach rzepki, odczuwany jako kłucie. Przyczyną bólu może być przeciążanie, głównie podczas zginania stawu kolanowego, ponieważ wtedy zwiększa się nacisk rzepki na kość udową. Zazwyczaj dolegliwości bólowe nasilają się podczas schodzenia w dół,np. podczas wykonywania przysiadów z obciążeniem lub szybkiego biegu.

Aby zapobiec takim urazom najczęściej stosuje się ćwiczenia wzmacniające osłabione mięśnie. 

Więzadło poboczne piszczelowe odpowiedzialne jest za zabezpieczenie kolana przed  przesunięciem do środka(koślawości). Uraz ten polega na uszkodzeniu więzadła wzmacniającego wewnętrzną stronę stawu kolanowego. Najczęściej dochodzi do niego podczas upadku na bok, kiedy stopa pozostaje na podłożu, a więzadło ulega rozciągnięciu. Do określenia rozległości urazu więzadła pobocznego piszczelowego używa się trójstopniowej skali:

- stopień I : więzadło uszkodzone jest niecałkowicie, nie zostaje przerwana jego ciągłość. Chory skarży się na ból po przyśrodkowej stronie kolana (miejsce, gdzie leży więzadło). Ból nasila się przy ucisku w tym rejonie. Po takim urazie rekonwalescencja nie jest długa, nawet po odbyciu jednej terapii FDM można sprawnie ruszać nogą.

- stopień II: nadal uszkodzenie więzadła jest niezupełne, jednak objawy są dużo silniejsze niż w stopniu I. Pojawia się mocny ból, któremu towarzyszy opuchlizna po stronie przyśrodkowej stawu kolanowego. Chory ma odczucie niestabilności w stawie, co nasila się podczas próby obrotu na uszkodzonej kończynie.

-stopień III: dochodzi do całkowitego zerwania więzadła. Widoczna jest mocna opuchlizna kolana. Odczuwalny jest bardzo silny ból i  niemożliwe jest zgięcie stawu kolanowego. Rekonwalescencja po urazie trwa nawet ponad 6 tyg.

W każdym z trzech stopni zalecane jest unieruchomienie stawu, ale bardzo ważne jest, aby nie trwał on więcej nić 3-4 dni oraz konsultacja lekarza specjalisty.

Uszkodzenie więzadła krzyżowo przedniego to kontuzja, która najczęściej spotyka osoby zawodowo uprawiające sport. Na ogół zerwanie więzadła jest całkowite, rzadko kiedy zostaje tylko naderwane.

Aż 80 procent urazów następuje bezkontaktowo, na skutek ruchu skrętnego kolana. Do urazu może również dojść podczas wysokiego skoku. W wyniku tej kontuzji odczuwalny jest mocny i uporczywy ból wewnątrz kolana i towarzysząca mu duża opuchlizna. Bardzo często podczas urazu słychać trzask, który oznacza zerwane więzadło. Kontuzjowana noga będzie "uciekać" podczas obciążania jej.

Należy pamiętać, że takiego urazu nie wolno lekceważyć! Najczęściej konieczna jest operacja, mająca za zadanie rekonstrukcji uszkodzonego więzadła. Rehabilitacja po operacji może trwać nawet do 7 miesięcy.

W każdym kolanie znajdują się dwie łąkotki: przyśrodkowa i boczna. Są to dość delikatne struktury, które pełnią ważne role w stawie kolanowym, takie jak: przenoszenie obciążeń, absorbcja drgań i wstrząsów, stabilizacja mechaniczna, rozprowadzanie płynu stawowego.

Uszkodzenie łąkotki może nastąpić podczas uprawiania każdego sportu. Występuje zazwyczaj w wyniku nagłego prostowania stawu kolanowego znajdującego się w częściowym zgięciu i rotacji, lub też w czasie przeprostu. Ból pojawia się po stronie bocznej lub środkowej kolana. Nasila się on w czasie wysiłku lub bezpośrednio po nim. Może nastąpić ograniczenie zakresu ruchomości kolana. W takim wypadku mówi się o "zablokowaniu" kolana. W stawie może pojawić się nadmierna ilość płynu, co jest powodem opuchlizny kolana.

Łąkotka nie jest łatwa, jeśli chodzi o rekonwalescencję. Jest oporna w leczeniu i procesy regeneracji są trudne i długotrwałe. Bywa tak, że lekarze decydują o zabiegu i usunięciu częściowym łąkotki. Z jednej strony ułatwia to chodzenie i likwiduje dyskomfort, z drugiej predysponuje staw do szybszych zmian degeneracyjnych w jego obrębie.

Inaczej ten uraz nazywany jest kolanem skoczka. Jest to schorzenie, które dotyka osoby intensywnie trenujące. Przyczyną są najczęściej powtarzające się tygodniami lub miesiącami mikroprzeciążenia i mikrourazy.

Do kontuzji najczęściej dochodzi podczas lądowania po wyskoku. Ból pojawia się w dolnej okolicy rzepki i zdecydowanie nasila się po wysiłku. Może również wystąpić obrzęk w okolicy rzepki. Leczenie tego urazu to rehabilitacja - ćwiczenia rozciągające i wzmacniające.